วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2
ตอนที่ 20
หลังจากพูดให้กำลังใจแล้ว หมอก้องเริ่มพูดเพื่อบำบัด ซึ่งกรก็ฟังอย่างสงบ เปิดรับ
“โดยเฉพาะในเรื่องของความสัมพันธ์ มันเป็นการเรียนรู้ของคนสองคน ทุกครั้งที่เกิดปัญหา ถ้าร่วมมือกันแก้ปัญหาและผ่านไปได้ มันคือการสร้างภูมิคุ้มกัน มันคือการเรียนรู้ที่จะเดินไปสู่ความรักที่เข้มแข็งและอยู่บนพื้นฐานความเป็นจริง ไม่ใช่ภาพฝันที่ทุกอย่างต้องสวยงามและมีความสุข”
กรกลับบ้านแล้ว ดูภาพแต่งงานที่ติดอยู่ คำพูดของหมอก้องยังก้องในความรู้สึก
“เราทุกคนต่างต้องการมีชีวิตคู่ที่มีความสุข และยิ่งเราต้องการความสุขมากเท่าไหร่ เท่ากับเรากำลังสร้างความกดดัน ความคาดหวัง โดยที่เราไม่รู้ตัว”
คิดถึงคำพูดของหมอก้องแล้วกรคิดถึงตอนที่ทะเลาะกับทรายจนอึดอัด กดดันตัวเองร้องไห้ เสียงหมอก้องเหมือนตามมาชี้ทางออกให้ว่า
“แต่ถ้าคุณมีมุมมองใหม่ในการใช้ชีวิตคู่ คิดว่าการสร้างความรักที่เข้มแข็งคือการที่คนสองคนจับมือกันผ่านทั้งความสุขและไม่สุขไปด้วยกัน เรียนรู้กันและกัน สร้างภูมิคุ้มกันให้กันและกัน”
กรมองรูปทรายตรงหน้า พึมพำอย่างมีความหวังเมื่อเริ่มเข้าใจตัวเองมากขึ้น...
“ไม่กดดัน ไม่คาดหวัง ผมจะทำให้ได้นะทราย...”
ooooooo
ทรายนั่งหน้าคอมพ์อยู่ในห้องรับแขกบ้านสักทอง คิดถึงเรื่องของตัวเอง แล้วพิมพ์เหมือนความคิดตกผลึกแล้วว่า
“...‘ความรักไม่มีอายุ’ ความรักเป็นสิ่งที่เดินเคียงข้างเรา ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่ ความรักไม่เคยทอดทิ้งเราอยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นและเปิดใจให้ความรักเดินเข้ามาหรือเปล่า”
ทรายคิดถึงภาพที่พ่อกับแม่ และธรรมชนะกับครองพรคุยกันอย่างน่ารักในโอกาสที่ได้พบกัน สักทองกับน้ำทิพย์ชวนตากับยายว่า เหงาๆก็ทำขนมมาฝากขายที่ตลาดนัดกรีนมาร์เกตทุกเสาร์อาทิตย์ แต่ถ้าขายไม่หมดก็ต้องช่วยกันกินให้หมด คุยแล้วหัวเราะกันครึกครื้น ทรายที่เห็นผู้ใหญ่สองคู่คุยกันถูกคอก็พลอยยิ้มไปด้วย
ทรายคิดถึงภาพนั้นแล้วยิ้ม พิมพ์งานต่อ...
“ความรักในแต่ละช่วงวัยมีความงดงามที่แตกต่างกัน ความรักคือการเรียนรู้ที่ไม่สิ้นสุด”
ทรายคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างใบพัดกับอันยาที่ใบพัดเพิ่งเข้าใจความรักแบบเพื่อน...แล้วพิมพ์
“ความรักสำหรับวัยรุ่น คือการผจญภัยเข้าไปในโลกใหม่ที่พวกเขาไม่เคยรู้จัก ตอนเป็นเด็ก...ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ทุกคนคือเพื่อน...เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น สมองฮอร์โมน เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง “ความรัก” เริ่มปรากฏตัวขึ้น”
ooooooo
วันนี้เฌอฟ้าจะต้องบินกลับนิวยอร์กแล้ว อลินกับปราบมาส่งที่หน้าบ้าน อลินบอกว่าปิดเทอมใหญ่จะชวนบุ๊คไปเที่ยวที่โน่น เฌอฟ้าดีใจบอกว่าจะพาเที่ยวเอง ปราบบ่นบุ๊คว่าเลิกเรียนจะรีบกลับแต่ยังไม่เห็นมา
อลินเร่งเฌอฟ้าให้รีบไปเดี๋ยวจะตกเครื่องมีอะไรค่อยโทร.คุยกับบุ๊คก็ได้ เฌอฟ้าจึงขึ้นแท็กซี่ไป พออลินกับปราบหันหลังจะเข้าบ้าน บุ๊คก็นั่งมอเตอร์ไซค์มาถึง พอรู้ว่าเฌอฟ้าเพิ่งไป บุ๊คหน้าเสียที่มาส่งไม่ทัน แต่อึดใจเดียวรถแท็กซี่ที่เฌอฟ้านั่งก็วกกลับมา ปราบบอกบุ๊คว่า “พี่เขามาโน่นแล้ว รีบไปลาพี่เขาสิ”
“บุ๊ค!”
